… Iedereen ging weer in bed, en deed alsof ie sliep. Na een tijdje hoorde Theodora een geluid, iemand kwam de slaapzaal binnen, het eerst deel van het plan kon nu beginnen. ¨Go¨ riep Theodora, de weeskinderen gooiden een groot zeil gemaakt van lakens naar de deur. Ze liepen langzaam naar het persoon onder de lakens toe. Ineens hoorden ze luid geblaf van een hond, een hond? Even later zagen ze hem ook, het was een grote hond en hij kwam op hen afrennen, dit hadden ze niet verwacht.’”Iedereen rennen!!” schreeuwde Marleen, en dat deden ze ook, maar de hond was sneller dan hen… En omdat het nog niet erg genoeg was kwam de persoon onder de lakens ook nog overeind. “Papa?”, riep Theodora, en ja hoor het was haar vader onder de lakens. Nadat Theodora vermist was geraakt had hij rondgevraagd in de buurt en zo was hij aan haar locatie gekomen. Theodora snapte er niks van ze dacht dat haar vader op sterven lag, ze wist niet dat hij maar een griepje had en alweer was opgeknapt, maar daar dacht ze niet aan op dat moment. De hond rende nog steeds achter hen aan. opeens riep Theodora haar vader: ”BOOTS AF!!”, dit was alweer de tweede verrassing van de nacht. Theodora haar vader had namelijk nadat hij had gehoord dat hij maar een griepje had in een blije bui een hond gekocht voor het gezin. Theodora omhelsde haar vader. Precies op dat moment kwamen meneer Pinnema en mevrouw Scherpensil binnenstormen. Marleen rende op ze af met een verrassingsaanval van kussens, dit had niemand verwacht. Mevrouw Scherpensil gilde het uit, Marleen had haar hard geraakt. Nu begonnen ook de andere wezen mee te doen. Daar konden meneer Pinnema en mevrouw Scherpensil niet tegen op. Uiteindelijk lagen ze bewusteloos op de grond… zo versloegen ze met z’n allen meneer Pinnema en mevrouw Scherpensil….. nu vraag je je misschien af: wat gebeurde er met de wezen? Nou het zat zo, De vader van Theodora opende een weeshuis die kindvriendelijk was. een paar jaren later nam Theodora het over. Marleen schreef dit boek en nog vele andere boeken die nu voorgelezen worden in het weeshuis van Theodora. Oh ja meneer Pinnema en mevrouw Scherpensil verhuisden naar de gevangenis en de anderen wezen die leefden nog lang en gelukkig!!

– door Jasmijn